W 1804 roku Francisco Salva opracował i zrealizował konstrukcję telegrafu
elektrycznego. Dla przekazania każdej litery potrzebował on oddzielnego przewodu
, który kończył się w odbiorniku elektrodą. Po przyłączeniu prądu w nadajniku z
jednej strony na drugim końcu przewodu następowała elektroliza wytwarzając
pęcherzyki gazu w odpowiedniej rurce wskazując na konkretną nadawaną literę.
Choć dziś taka metoda może wydać się zabawna i prymitywna jednak wówczas była
wielkim osiągnięciem. Był to początek nowej ery w dziedzinie łączności. W
następnych latach postępowały szczegółowe badania zjawisk związanych z
elektrycznością a liczne doświadczenia doprowadzały do wniosków , spostrzeżeń i
konkretnych wynalazków. Amper zauważył prawidłowości w wychylaniu się igły
magnetycznej pod wpływem prądu elektrycznego głosząc myśl , iż możliwe jest jej
sterowanie. Sugestia ta była w następnych latach przedmiotem badań by wreszcie
została wykorzystana praktycznie. W 1832 roku Rosyjski dyplomata baron Paweł
Szyling skonstruował w Canstadt telegraf igłowy działający na zasadach
głoszonych przez Ampera. W swojej konstrukcji
wykorzystał do nadawania zmiany polaryzacji prądu. Wiadomość ta była odczytywana
z kombinacji kilku odchyleń igły w lewo bądź w prawo.
W roku 1833 korzystając z doświadczeń poprzedników dwaj profesorowie z Getyngi Carl Friedrich Gauss i Wilchelm Eduard Weber uruchamiając własnej konstrukcji linie telegraficzną mając1 2,7 km długości. Skonstruowany przez nich telegraf igłowy potrzebował tylko jednej pary drutów. Jednak prawdziwy przełom w dziedzinie telegrafowania miał dopiero nastąpić.
W roku 1833 korzystając z doświadczeń poprzedników dwaj profesorowie z Getyngi Carl Friedrich Gauss i Wilchelm Eduard Weber uruchamiając własnej konstrukcji linie telegraficzną mając1 2,7 km długości. Skonstruowany przez nich telegraf igłowy potrzebował tylko jednej pary drutów. Jednak prawdziwy przełom w dziedzinie telegrafowania miał dopiero nastąpić.